معنی سک زدن

Prod, Punch

‎ راندن چارپا به وسیله سک، تحریک کردن اغوا نمودن.

با سک راندن است، به معنی اصرار نمودن هم هست

با سک راندن است و به معنی اصرار نمودن هم هست.

با سک راندن است و به معنی تحریک کردن و اصرار نمودن هم هست.

راندن چارپا به وسیله سک، مجازاً: تحریک کردن، اغوا نمودن. [خوانش: (سُ. زَ دَ) (مص م.)]

(سُ سُ) (اِ.) یکی از بازی های کودکان، و آن نوعی قایم باشَک است.

سک زدن. [س ُ زَ دَ] (مص مرکب) فروبردن چوبی که بر سر آن آهنی نوک تیز است بر تن خر و مانند آن برای تیزکردن رفتار فرو برند. (یادداشت مؤلف). || به مجاز پیاپی یادآوری در طلب چیزی کردن. (یادداشت مؤلف).

سک. [س ِ] (اِ) سرکه. (رشیدی) (غیاث) (الفاظ الادویه). سرکه، سکبا مرکب از اوست که آش سرکه باشد. (برهان):
چو با انگبین سک بوحدت نشست
بره کثرت خیل صفرا ببست.
ابوالعباس.
چرا بگذاشتی جام می و شیر
نهادی پیش خود جام سک و سیر.
(ویس و رامین).
ز راه آگه نبودم همچو گمراه
چو کرم سک ز طعم شهد ناگاه.
(ویس و رامین).
بهر سو سک ترش آرند و تیز
بریزند تازود گیرد گریز.
اسدی.

سک. [س َ] (اِخ) نام قومی از ترک. (از غیاث) (آنندراج). رجوع به سکا شود.

سک. [س ُ] (اِ) چوبی نوک تیز. چوبی که بر سر آن آهنی سرتیز استوار کنندو ستور را بدان زجر کنند و رانند. (یادداشت مؤلف).چوبی بمقدار وجبی که بر سر آن آهنی نوک تیز چون جوالدوزی استوار کنند و خربندگان بدان خر را رانند. (یادداشت مؤلف). || نکبت و فلاکت. (برهان). || مرکبی است و گویند عصاره ٔ آمله، مقوی دل، خوشبو. (الفاظ الادویه). عصاره ٔ آمله. (از اختیارات بدیعی) (برهان) (تحفه ٔ حکیم مؤمن) (منتهی الارب) (ازآنندراج). سک اصلی از آمله است و بعضی از مازو کنند. گرم است بدرجه ٔ اول و خشک بدرجه ٔ دوم. درد عصب را سود دارد قابض است و زداینده. (ذخیره خوارزمشاهی).

سک. [س َک ک] (ع مص) زمین کندن بآهن. || تنگ شدن سوراخ گوش. || استوار کردن چیزی را. (آنندراج) (منتهی الارب). || از بن برکندن گوش. (منتهی الارب) (آنندراج) (تاج المصادر بیهقی). || میخ دوز کردن در بآهن. (منتهی الارب) (آنندراج). بسر در برزدن. (تاج المصادر بیهقی). || رفتن شکم. (منتهی الارب) (آنندراج). || انداختن شترمرغ آنچه در شکم وی باشد. (اقرب الموارد) (آنندراج) (منتهی الارب).

ابره، مهماز

Hineinstechen, Spritze (f), Stechen, Stich (m), Stoß (m)

میله‌ای نوک‌تیز برای راندن چهارپایان، سیخونک،
(اسم مصدر) [قدیمی] تکان، جنبش،
* سک زدن: (مصدر متعدی)
سیخ زدن،
تکان دادن،

سک

141